مُد، یکی از آلوده ترین صنایع جهان محسوب میشود. حدود ۲۰ درصد از پسماند آب جهانی و ۱۰ درصد از انتشار گاز کربن در اثر همین صنعت رخ میدهد و پیش بینی میشود که تا سال ۲۰۵۰ به ۲۵ درصد نیز برسد.
میزان تولید این گازها در اثر حمل و نقل و دور ریزی پوشاک در مقایسه با گازهای تولیدشده در پی تولید پوشاک خیلی کم است؛ به این ترتیب دور انداختن لباسها بعد از فقط چندبار پوشیدن و خرید بیشتر و تولید پوشاک به تولید گازهای گلخانه ای و ایجاد آلودگی کمک میکند.
امروزه بسیاری از برندها و تولیدکنندگان نیاز به تغییر را درک کرده اند. به عنوان مثال برند H&M، مصرف چرم برزیلی را تحریم میکند، به دلیل اینکه صنعت دام این کشور موجب نابودی جنگل های آمازون شده است.
و در عین حال، بسیاری از برندهای خارجی دیگر نظیر آدیداس، استلا مک کارتنی و پتگُنیا، فعالیت خود را بر استفاده از محصولات تولیدشده از پسماند متمرکز میکنند.
رنگرزی منسوجات نیز یکی از عوامل آلوده کننده آب شیرین است. تصور کنید این عمل چه تأثیری بر سیاره ما دارد.
به علاوه، پلی استر موجود در لباس ها، میکروالیاف هایی را از خود تولید می کند که سطح پلاستیک اقیانوس را افزایش داده و خطری جدی برای موجودات دریایی به شمار میرود.
از طرف دیگر، بسیاری از پوشاک هایی که امروزه تولید میشوند، از جنس الیاف مصنوعی هستند و ده ها سال زمان نیاز ایت تا این مواد تجزیه شوند؛ به این ترتیب این پسماند نیز بر سایر پسماندهای سالانه بشر افزوده میشود.
اگر مصرف کنندگان به این آگاهی برسند که با خرید کمتر یا حتی خرید نکردن، میتوانند بنیان گذار یک تغییر فرهنگی بزرگ باشند؛ قطعاً با اشتیاق بیشتری در راستای پایداری مُد پیش خواهند رفت.
مُد روز بودن به معنای این نیست که هر ماه یک چیز جدید بخریم؛ زیرا اگر همین حالا دست به کار نشویم، سیاره ما زمین، بهای سنگینی برای آن خواهند پرداخت. تغییرات کوچک در سبک زندگی افراد، تأثیر پایدارِ بسیار بزرگی را بر جای خواهد گذاشت.