در سطح جهان، افراد وِگَن آب کمتری استفاده میکنند.
بدون شک، همه ما به آب تمیز احتیاج داریم. چگونگی دستیابی به آن و تمیز نگه داشتن آب، تقریباً در همه جا به یک مشکل تبدیل شده است. در حقیقت، سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAO) در گزارشی با عنوان سایه بلند احشام (Livestock’s Long Shadow)، پیش بینی می کند که تا سال ۲۰۵۰، دو سوم از مردم در سراسر جهان حتی برای تأمین نیازهای اساسی خود، آب آشامیدنی در دسترس نخواهند داشت.
خبر خوب این است که قسمتی آسان از راه حل در دسترس ماست! همه چیز از بشقاب ما شروع می شود. با تغییر رژیم غذایی خود به گیاهخواری کامل (وگن) به کاهش چشمگیر آب مورد نیاز جهان کمک بزرگی خواهد شد.
آیا می دانید بزرگترین مصرف کننده آب شیرین، صنعت دامداری است؟ آب به طور مستقیم برای نوشیدن و تمیز کردن حیوانات مورد نیاز است. همچنین قسمتی از آب در دامداری ها به طور غیرمستقیم مصرف می شود؛ مقدار زیادی آب شیرین را برای پرورش خوراک دام مورد استفاده قرار می دهند. و کل این آب مصرفی، مقدارِ بسیار زیادی است، چراکه راجع به سالانه بیش از ۱۰ بیلیون حیوان که فقط برای غذا در ایالات متحده پرورش می یابند، صحبت می کنیم.
در هفته نامه نیوزویک (Newsweek) صفحۀ ۲۶ شمارۀ ۲۲ فوریۀ ۸۱، این موضوع به این شکل مطرح شد: «میزان آب مورد نیاز برای پرورشِ یک گاو هزار پوندی (۴۵۳ کیلوگرمی) می تواند یک ناوشکن را شناور کند!»
در فرآیند تبدیل دانه به گوشت، میزان آب مصرفی متعادل نیست. به این معنا که میزان آب مصرف شده برای تولید “یک پوند دانه” برابر با “یک پوند گوشت بدست آمده” نیست. در طی تبدیل دانه به گوشت، در طول مسیر تلفات آب وجود دارد. از جمله هنگامی که محصولات کشاورزی، آب را از طریق تبخیر و تعرق از دست می دهند، که بخشی از فرآیند طبیعی رشد یک گیاه است. گزارش “سایه بلند احشام” تخمین زده است که این تلفات ۱۵% از کل تلفات آب شیرین را به صورت جهانی شامل میشود.
در سال ۲۰۰۸ طبق آمار وزارت زراعت آمریکا، تقریباً ۵۰% از محصول ذرت و ۶۰% از محصول سویا برای خوراک دام های آمریکا اختصاص داده میشود. این مقادیر نشان دهنده مقدار زیاد آب غیرمستقیمی است که توسط دام ها مورد استفاده قرار میگیرد.
گیاهخواران با نخوردن گوشت و حذف فرآیند تبدیل دانه به گوشت، و مصرف مستقیم انواع غلات و حبوبات و دانه ها و… از هدر رفتن این میزان زیاد آب جلوگیری میکنند.
اگرچه آمارها متفاوت هستند، به جرأت می توان گفت که تولید پروتئین حیوانی نسبت به پروتئین گیاهی به حدود ده برابر زمینِ بیشتر و به مقادیر باورنکردنی، آبِ بیشتر نیاز دارد. بهطور مثال، برای تهیه یک کیلوگرم گوشت گاو ۱۵۰۰۰ لیتر، مرغ ۸۰۰۰ لیتر و گوشت خوک ۱۶۰۰۰ لیتر آب؛ و اما برای تهیه یک کیلوگرم سیبزمینی ۲۰۰ لیتر آب، گندم ۲۵۰ لیتر، ذرت ۹۰۰ لیتر، برنج ۳۰۰۰ لیتر، آب مصرف میشود. این آمار توسط دکتر جرج بورگ استروم، رئیس بخش علوم غذا و تغذیۀ انسانی در دانشکدۀ کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه میشیگان ارائه شده است. تولید پروتئین حیوانی، بهطور میانگین، در حدود ۱۰ برابر بیشتر از تولید پروتئین گیاهی، به آب نیاز دارد. تمام اینها در حالی است که صدها میلیون نفر در سطح زمین به آب شرب دسترسی ندارند.
در مرکز علمی Science World در ونکوور کانادا، رایانه ای جهت تخمین میزان آب مصرفی بشقاب خوراک ما در اختیار عموم قرار داده شده است. برای دیدن کلیپ کوتاهی از این رایانه، بر روی لینک روبرو کلیک کنید. آترین و تخمین آب مصرفی
چه مقدار آب برای تولید هر ماده غذایی لازم است؟ (به نقل از گاردین)
طبق گزارشی از موسسه ی بین المللی آب استکهلم؛ ۷۰ درصد از کل آب های قابل شرب جهان، برای مصارف کشاورزی و تولید غذا (عمدتاً برای تهیه غذای دامها) استفاده میشود. درحالیکه فقط ۱۰ درصد برای مصارف خانگی و تنها ۲۰ درصد آن در صنعت مورد استفاده قرار می گیرد.
این امر عمدتاً به این دلیل است که زمینهای زراعی باید آبیاری شوند تا از نظر کشاورزی قابل دوام، و همچنین افزایش بهبود بازده محصول را در پی داشته باشد. همانطور که نشان داده شده، بخش اعظم زمین ها کاملاً با کشت محصولات خوراک دام، به جای غذا برای مصرف مستقیم مردم تلف می شود. بنابراین آب مورد استفاده در این زمین ها و همچنین آبی که مستقیم توسط دام های پرورشی مصرف می شود، منبع هدر رفته دیگری است.
دانشمندان برآورد کرده اند که فقط با نخوردن یک کیلو گوشت یا چهار همبرگر برای دوازده ماه میتوانیم نسبت به عدم حمام کردن در همین زمان، آب بیشتری صرفه جویی کنیم!
همچنین مصرف محصولات حیوانی منجر به آلودگی آبها، تخریب محیط زیست و نهایتاً به قیمت زندگی ما در این سیاره تمام می شود.
گزارشی از اتحادیه ملی کشاورزان و دامداران بریتانیا نشان می دهد که از سال ۱۹۶۰ حدود ۲۵ درصد جنگل های استوایی سوزانده شده و به چراگاه تبدیل شده اند. هر ۱۰۰ گرم همبرگری که از حیوانات این منطقه به دست آمده، به بهای نابودی ۵ متر مربع از جنگل های استوایی بوده است!
هر گاو روزانه حدوداً ۱۰۰۰ لیتر گاز متان تولید می کند. گاز متان ۳۰۰ برابر گاز دی اکسید کربن کشنده تر است. این گاز عامل اصلی گرمایش زمین است. و تمام اینها در حالی است که صدها میلیون گاو بر روی زمین پرورش داده می شوند تا همبرگر تولید شود! اگر دامداری صنعتی در سراسر جهان متوقف شود، ۸۰ درصد از روند گرمایش زمین، همان لحظه متوقف خواهد شد! اما اگر با همین وضعیت کنونی پیش برویم، سال ۲۰۴۰ چگونه خواهد بود؟
جیمز لاولاک از مشهورترین اقلیم شناسان جهان با اشاره به گرمایش زمین در پاسخ به این سوال می گوید :
« ۶ میلیارد نفر در سراسر جهان اسیر سیل، خشکسالی و بی غذایی خواهند بود.
ساکنین جنوب اروپا و خاورمیانه، به کانادا، استرالیا و انگلیس کوچ خواهند کرد. برای این افراد کمپ های مهاجرین ایجاد خواهد شد.
میانگین دمای هوا در تابستان بین ۴۳ تا ۴۹ درجه خواهد بود. به علت افزایش دمای هوا، کشاورزی در اروپا کاملا پایان خواهد یافت.
بیابان تا نقاطی از اروپای مرکزی پیش خواهد رفت.
چین به کشوری غیرقابل سکونت تبدیل خواهد شد.
لندن به خاطر بالا آمدن آب رود کمبریج مدام با سیل دست و پنجه نرم خواهد کرد.
بنگلادش از نقشه جهان حذف خواهد شد!
۸۰ درصد انسان های زمین امکانات زیستی نخواهند داشت!
و این آمارها همچنان ادامه دارند! »
آلودگی آب ناشی از دامپروری
علاوه بر استفاده از آب شیرین و تمیز برای تهیه خوراک دام، این تجارت بسیاری از آبها را آلوده میکند. گزارش “سایه بلند احشام” اظهار داشته است که سالانه هزارها کیلوگرم ضایعات دامپروری ها در آبراه ها تخلیه میشوند. در این گزارش آمده است: در بیشتر کشورهای در حال توسعه، کود باقیمانده، درون آب مورداستفاده مردم برای نوشیدن، شستشو و حمام نفوذ می کند.
علاوه بر تأثیرات کودها، بسیاری از مواد نامطلوب دیگر از جمله سموم دفع آفات، آنتی بیوتیک ها، هورمون ها و محصولات تجزیه شده آنها نیز وارد آبها میشوند.
کودها و ضایعات حیوانی حاوی مقادیر زیادی ازت و فسفر هستند. این عناصر میتوانند به درون آبهای زیرزمینی نفوذ کنند و به سمت آلوده کردن دریاچه ها و آب های آزاد روانه شوند. پیامد این آلودگی میتواند از بین رفتن ماهی ها و سایر حیوانات دریایی و حتی گیاهان دریایی از جمله جلبک ها و مرجان ها را در پی داشته باشد. یادمان باشد، آمونیاک و کربن دی اکسید موجود در آب نیز بعدها تبدیل به باران های اسیدی خواهند شد.
و اما انتخاب غذای شما، چگونه بر هوا و زمین تأثیر میگذارد؟
گزارش “سایه بلند احشام” اظهار داشته است که افزاینده شماره یک گازهای گلخانه ای، وسایل نقلیه نیستند. بلکه افزایش دامپروری هاست که حدود نیمی از گازهای گلخانه ای آزاد شده، همچون دی اکسید کربن، متان ، آمونیک و اکسید نیتروژن را به خود اختصاص میدهد. پیامد افزایش گازهای گلخانه ای، گرمایش جهانی است. بر طبق این گزارش، پرورش دام (چراندن و تولید محصولات زراعی برای خوراک دام) باعث از بین رفتن ۷۰% از جنگلهای بارانی آمازون میباشد.
بنابراین با گیاهخواری به راحتی میتوان تغییر ایجاد کرد. قدمی ساده برای تمیز نگه داشتن آب و هوا، تنفس پاکیزه تر و داشتن زمینی سرسبز برای خودمان و نسل های آینده.
منابع مورد استفاده در این مقاله:
- کتاب «سلامت انسان ، نجات زمین ، مقدمه ای بر گیاهخواری»، اثر «دکتر موسی صالحی».
- کتاب «زمین، زمان، انسان»، اثر «مزدافر مؤمنی».
- https://www.vrg.org/environment/water_brochure.php
- https://www.vegansociety.com/go-vegan/environment/water-requirements
